گـــ ـــاهــی که میرسم به تهِ ته ِخط گرفتاری هام
همونجا که حـ ـرفی نمی مونه جز شکایت کردن
چشمامـو میبندم و به بعضی آدمـهـای دیگر فکــر میکنم ...
به آدماے گرفـــتار تر، مـــریض تر، تنـــهاتر ...
اون وقته که میگم :
خدایـــ ـــــــا شکــــرت ...
مطالب مرتبط
دوستدارت : خدا ارسال نظر برای این مطلب
تبلیغات فیس نما
درباره ما
الهی! در شگفتم از آنکه کوه را می شکافد تا به معدن جواهر دست یابد، ولی خویش را نمی کاود تا به مخزن حقائق برسد سپاس خدایی را که بسیار مهربان و بسیار بخشاینده و نزدیکترین کس به من حتی از خودم است خدایا، حکمت قدم هایی را که برایم برمیداری بر من آشکار کن، تا درهایی را که بسویم می گشایی، ندانسته نبندم، و درهایی که به رویم میبندی، به اصرار نگشایم ما دو نفر اولین مخاطب نوشته هایمان هستیم و آمده ایم تا در میان همه دویدن ها و روزمرگی های زندگی، این وبلاگ پناهمان باشد و در سایه آن کمی درنگ، کمی تامل و کمی سکوت کنیم چرا که معتقدیم گاهی یک تلنگر کافیست و امیدواریم که خویش را در خویش زندانی نکنیم و پرواز را یاد بگیرم قبلا از آن که به اجبار پروازمان دهند... ........................................................................ تنـهایـی شـایـد یـک راه باشـهـ بارالها.. فانوس سرنوشت را در مسیرم.... همواره روشن نگه دار.... که بی نور ایمانت ..... من در تاریکی و در ماندگیم..
اطلاعات کاربری
ﻗﻠﺐِ ﻣﺎﺩﺭپیوندهای روزانه
آمار سایت